ਸ਼ਾਂਤੀ ਦੇ ਰਾਜੇ ਅਤੇ ਜਿੱਤ ਦੇ ਰਾਜੇ ਦੀ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰੀ, ਗਿਆਰਾਂ ਹਿਸਿਆਂ ਦਾ ਦਸਵਾਂ ਭਾਗ

ਸਿਰਫ਼ ਮਹਾਨ ਗੁਰੂਆਂ ਰਾਹੀਂ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਰਾਹੀਂ ਵੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਅਸਾਧਾਰਨ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਬਣਾਇਆ ਹੈ, ਅਸਾਧਾਰਨ ਕੰਮ, ਅਸਾਧਾਰਨ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਤੁਹਾਡੇ ਵਰਗੇ ਆਮ ਲੋਕ ਹੀ ਹੋਣ। ਪਰ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਕਿਰਪਾ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਪਿਆਰ ਫੈਲਾਉਣ, ਸੱਚ ਫੈਲਾਉਣ, ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਇੱਛਾ ਅਤੇ ਸਿੱਖਿਆ ਨੂੰ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਤੱਕ ਫੈਲਾਉਣ, ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹੋਣ ਜਾਂ ਨਾ।

ਕੁਝ ਨਾਸਤਿਕ ਵੀ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਸਵਰਗ ਜਾਂ ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਚੁੱਕ ਲਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਭੌਤਿਕ ਪਰਦੇ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਦੀ ਅਸਲੀਅਤ ਦਿਖਾਈ ਜਾ ਸਕੇ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸੱਚ ਦੱਸਿਆ ਜਾ ਸਕੇ, ਅਤੇ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਭੌਤਿਕ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਆ ਸਕਣ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ਜਾਂ ਸੱਚਾਈ ਨੂੰ ਦੂਜੇ ਲੋਕਾਂ ਤੱਕ ਫੈਲਾ ਸਕਣ - ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਕਿੰਨੀ ਸਾਵਧਾਨੀ ਅਤੇ ਦਇਆ ਨਾਲ ਅਜਿਹੇ ਅਗਿਆਨੀ ਬੱਚਿਆਂ ਬਾਰੇ ਚਿੰਤਾ ਕਰਦਾ ਹੈ।

HOST: ਹਾਵਰਡ ਸਟੌਰਮ ਇੱਕ ਈਸਾਈ ਪਾਦਰੀ, ਚਿੱਤਰਕਾਰ, ਅਤੇ "ਮਾਈ ਡੀਸੈਂਟ ਇਨਟੂ ਡੈਥ: ਏ ਸੈਕਿੰਡ ਚਾਂਸ ਐਟ ਲਾਈਫ" ਕਿਤਾਬ ਦਾ ਲੇਖਕ ਹੈ।

Howard Storm: ਮੈਂ ਇੱਕ ਪੱਕਾ ਨਾਸਤਿਕ ਸੀ। ਮੇਰਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਭੌਤਿਕਵਾਦ ਸੀ। ਮੈਂ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਸਾਰੇ ਪੀਐਚਡੀ ਦੋਸਤ, ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਸਾਰੇ ਦੋਸਤ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਇਸਨੂੰ ਮਾਪ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ, ਇਸਨੂੰ ਦੇਖ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ, ਇਸਨੂੰ ਤੋਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ, ਇਸਨੂੰ ਗਿਣ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ, ਤਾਂ ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਮੌਜੂਦ ਨਹੀਂ ਹੈ।

HOST: 38 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ, ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਯੂਰਪ ਦੇ ਕਲਾ ਦੌਰੇ 'ਤੇ ਲਿਜਾਣ ਦੇ ਸਮੇਂ, ਹਾਵਰਡ ਡਿੱਗ ਪਿਆ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਤੁਰੰਤ ਹਸਪਤਾਲ ਲਿਜਾਇਆ ਗਿਆ।

Howard Storm: ਮੈਂ ਉਸ ਬੇਹੋਸ਼ੀ ਤੋਂ ਜਾਗਿਆ ਅਤੇ ਦਰਦ ਗਾਇਬ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਅਤੇ ਮੈਂ ਸੀ ਜਿਵੇਂ, "ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਬਿਹਤਰ ਹਾਂ!" ਅਤੇ ਮੈਂ ਉੱਥੇ ਬਿਸਤਰੇ ਦੇ ਕੋਲ ਖੜ੍ਹਾ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਉਲਝਣ ਅਤੇ ਡਰ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਬਿਸਤਰੇ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਅਜਿਹਾ ਹੈ ਜੋ ਬਿਲਕੁਲ ਮੇਰੇ ਵਰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕਮਰੇ ਦੇ ਬਾਹਰ ਬੁਲਾਉਂਦੇ ਸੁਣਿਆ, ਅਤੇ ਉਹ ਕਹਿ ਰਹੇ ਸਨ, "ਹਾਵਰਡ, ਹਾਵਰਡ, ਆ ਜਾ! ਜਲਦੀ! ਸਾਨੂੰ ਜਾਣਾ ਪਵੇਗਾ!" ਸਾਨੂੰ ਜਾਣਾ ਪਵੇਗਾ!"

HOST: ਸ੍ਰੀਮਾਨ ਸਟੌਰਮ ਇਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਲੰਬੇ ਸਫ਼ਰ 'ਤੇ ਲਿਜਾਇਆ ਗਿਆ। ਜਿਵੇਂ-ਜਿਵੇਂ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਹਨੇਰਾ ਹੁੰਦਾ ਗਿਆ, ਉਸਨੂੰ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਉਹ ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਹੈ।

Howard Storm: ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੈਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਸੋਚਿਆ ਉਹ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਸੀਵਰੇਜ ਸਿਸਟਮ ਵਿੱਚੋਂ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਦੇ ਕੂੜੇਦਾਨ ਵਿੱਚ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਮੈਂ ਇੱਕ ਚੰਗਾ ਪੁੱਤਰ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਮੈਂ ਇੱਕ ਚੰਗਾ ਪਿਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਮੈਂ ਇੱਕ ਚੰਗਾ ਅਧਿਆਪਕ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਅਜੀਬ ਗੱਲ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰੋਂ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਉੱਥੇ ਦਾ ਹਾਂ। ਨਰਕ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਤੋਂ ਵਿਛੋੜਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਚੀਜ਼ ਜੋ ਨਰਕ ਨੂੰ ਬੁਰਾ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹੈ ਉਹ ਹੈ ਉੱਥੋਂ ਦੇ ਲੋਕ। ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਨਰਕ ਨੂੰ ਬੁਰਾ ਨਹੀਂ ਬਣਾਉਂਦਾ। ਮੈਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ, ਅਤੇ ਇਹ ਕਹਿਣਾ ਮੇਰੇ ਲਈ ਬਹੁਤ ਔਖਾ ਹੈ, ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਇਹ ਲੋਕ ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਲੋਕ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਅਤੇ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਬਾਰੇ ਸਭ ਕੁਝ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।

ਜੈਰਡ ਮੁੰਨੀ ਇੱਕ ਦਿਲ ਦਾ ਦੌਰਾ-ਪੈਣ ਵੇਲੇ ਇੱਕ ਨਾਸਤਿਕ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ NDE(ਮੌਤ-ਦੇ-ਨੇੜੇ ਦਾ ਅਨੁਭਵ) ਹੋਇਆ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੂੰ ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਲਿਜਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਅੱਗ ਦੀ ਝੀਲ ਵਿੱਚ ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਾੜਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਹ ਯਾਦ ਕਰਦਾ ਹੈ:

VOICE: "ਇਹ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਮੇਰੇ ਪੈਰ ਉਸ ਅੱਗ ਵਿੱਚ ਸਨ, ਬਿਲਕੁਲ ਉਸ ਅੱਗ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ। ਅਤੇ ਇਹ ਮੇਰੇ ਪੈਰਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਲੱਗ ਪਿਆ। [...] ਮੇਰੇ ਪੈਰਾਂ 'ਤੇ ਗਰਮੀ ਕਾਰਨ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਿਆ। ਮੈਂ ਕੁਰਸੀ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਡਿੱਗ ਪਿਆ, ਅਤੇ ਇਹ ਮੇਰੇ ਗੋਡਿਆਂ ਤੱਕ ਸਫ਼ਰ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ। [...] ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ।

HOST: ਜੈਰਡ ਨੇ ਅੱਗ ਦੀ ਝੀਲ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਦੇਖਿਆ। ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਗਿਆ ਕਿ ਉਹ ਇਸ ਬਾਰੇ ਕਿਵੇਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਸੀ, ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਜਾਣਦਾ ਸੀ, ਕਿ ਇਹ ਇਸ ਲਈ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਇਸ ਨਰਕ-ਭਰੇ ਡਰ ਦੀ ਭਿਆਨਕ ਪੀੜ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ। ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਜੈਰਡ ਨੂੰ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਨੇ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ ਕਿਉਂਕਿ ਕੋਈ ਚੀਜ਼ ਉਸਨੂੰ ਰੋਕ ਰਹੀ ਸੀ, ਉਸਨੂੰ ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਤੋਂ ਰੋਕ ਰਹੀ ਸੀ।

VOICE: ਮੈਨੂੰ ਗੁਫਾ ਵਾਲੇ ਖੇਤਰ ਦੇ ਉੱਪਰ ਇੱਕ ਸਲੀਬ ਦਿਖਾਈ ਦੇਣ ਲੱਗ ਪਈ, ਅਤੇ ਇਸ ਸਲੀਬ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਹਲਕਾ ਜਾਮਨੀ ਚਮਕ ਹੈ। [...] ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਇਹ ਉੱਥੇ ਤੈਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਮੈਂ ਇੱਕ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣੀ। [...] ਇਸ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਰੋਬ, ਅਧਿਕਾਰ ਵਾਲੀ ਸੀ, ਪਰ ਇਹ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਘਿਣਾਉਣੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। [...] ਅਤੇ ਆਵਾਜ਼ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਸੀ। ਅਤੇ ਉਹ ਬੋਲਿਆ, ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਇਹ ਸਧਾਰਨ ਪਰ ਡੂੰਘੇ ਸ਼ਬਦ ਕਹੇ: "ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਮਰ ਗਿਆ ਸੀ।"

HOST: ਜੈਰਡ ਦਾ NDE (ਮੌਤ-ਦੇ-ਨੇੜੇ ਦਾ ਅਨੁਭਵ) ਵਿਲੱਖਣ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚੋਂ ਦੋ ਵਾਰ ਅੰਦਰ ਅਤੇ ਬਾਹਰ ਗਿਆ। ਦੂਜੀ ਵਾਰ ਉਸਨੇ ਫੁੱਲਾਂ ਨਾਲ ਭਰੇ ਇੱਕ ਸੁੰਦਰ ਘਾਹ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ, ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੂੰ ਯਿਸੂ ਮਿਲਿਆ। ਘਾਹ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਵਿੱਚ, ਯਿਸੂ ਜੀਵਨ ਦੀ ਕਿਤਾਬ ਲੈ ਕੇ ਉਸ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪਿਆ। ਜਦੋਂ ਜੈਰੋਡ ਨੇ ਇਹ ਕਿਤਾਬ ਦੇਖੀ, ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸਦਾ ਨਾਮ ਇਸ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਭਾਵ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਦਾ ਸਮਾਂ ਅਜੇ ਨਹੀਂ ਆਇਆ ਸੀ। ਇਸ ਤਜਰਬੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਜੈਰਡ ਨੇ ਬਹੁਤ ਪਛਤਾਵਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਚਰਚ ਜਾ ਕੇ ਅਤੇ ਬਾਈਬਲ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਅਤੇ ਯਿਸੂ ਨਾਲ ਰਿਸ਼ਤਾ ਬਣਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।

ਸਾਬਕਾ ਨਾਸਤਿਕ ਅਤੇ ਬਾਇਓਟੈਕ ਸੀਈਓ ਰੈਂਡੀ ਸਾਂਝਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਇੱਕ ਮੌਤ-ਦੇ-ਨੇੜੇ ਦੇ ਅਨੁਭਵ ਨੇ ਉਸਦੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸਾਂ ਨੂੰ ਮੂਲ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ: ਇੱਕ ਡਾਕਟਰੀ ਸੰਕਟ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ (ਸ਼ਾਕਾਹਾਰੀ) ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਸੁੰਦਰ, ਸਵਰਗੀ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ, ਜਿਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਸਪਸ਼ਟ ਜੀਵਨ ਸਮੀਖਿਆ ਦੁਆਰਾ ਮਾਰਗਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤਾ। ਉਸਨੇ ਦਰਦਨਾਕ ਪਲਾਂ ਨੂੰ ਮੁੜ ਜੀਵਿਆ - ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਰ-ਰਹੇ 7 ਸਾਲ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਦਿਲਾਸਾ ਦੇਣਾ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ ਜਿਸਨੇ ਉਸਦੇ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕੀਤੀ ਸੀ - ਅਤੇ ਰੈਂਡੀ ਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਰਹੇ ਹਨ, ਭਾਵੇਂ ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਹੋਂਦ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇ। ਰੈਂਡੀ ਨੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਗਲਤ ਸਾਬਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਸੀ, ਪਰ ਇਸ ਅਨੁਭਵ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਬ੍ਰਹਮਤਾ ਵਿੱਚ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ। ਉਹ ਹੁਣ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਸ਼ੱਕੀਆਂ ਨੂੰ, ਦੁਬਾਰਾ ਵਿਚਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਕੌਣ ਹੈ - ਇੱਕ ਨਿੰਦਾ-ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਜੱਜ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਕਿਰਪਾ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਇੱਕ ਸਦਾ-ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਮੌਜੂਦਗੀ। ਉਸਦਾ ਸੁਨੇਹਾ ਸਰਲ ਹੈ: ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਹਮੇਸ਼ਾ ਉੱਥੇ ਸੀ, ਬਸ ਉਸਦੇ ਤੋਬਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਉਨਾਂ ਵਲ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ - ਅਤੇ ਉਹ ਤੁਹਾਡੀ ਵੀ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ।

ਆਦਿ...

ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ, ਜਾਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ, ਇਸ ਬਾਰੇ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਉਹ ਸਿਰਫ਼ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ, ਕਿਸਮਤ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਕਿ ਕੌਣ ਜਿਉਂਦਾ ਹੈ, ਕੌਣ ਮਰਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਕਿ ਉਹ ਜੋ ਖਾਣਾ ਖਾਂਦੇ ਹਨ ਉਹ ਪੀੜਾਂ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਕਰਮ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਪਵੇਗਾ। ਅਤੇ ਉਹ ਓਨਾ ਹੀ ਦੁੱਖ ਝੱਲਣਗੇ ਜਿੰਨਾ ਉਸ ਜਾਨਵਰ-ਵਿਅਕਤੀ ਨੇ ਝੱਲਿਆ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਬਹੁਤਿਆਂ ਕੋਲ ਇਸ ਜਨਮ ਜਾਂ ਅਗਲੇ ਜਨਮ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਪਾਪਾਂ ਨੂੰ ਢੱਕਣ ਲਈ ਇਕ ਪਿਛਲੇ ਜਨਮ ਤੋਂ ਬਹੁਤੇ ਗੁਣ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ।

ਕੁਝ ਅਜੇ ਵੀ ਸਵਰਗ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਹੇਠਲੇ ਸਵਰਗ ਵਿੱਚ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਪਿਛਲੇ ਜੀਵਨ ਤੋਂ ਕੁਝ ਸਵਰਗੀ ਗੁਣ ਹਨ, ਜਾਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਕੁਝ ਚੰਗਾ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇ ਕਿਸੇ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਗੁਰੂ ਜਾਂ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਅਭਿਆਸੀਆਂ ਲਈ, ਜਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਲਈ ਵੀ। ਇਸ ਲਈ ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਮਰ ਜਾਣ, ਜਾਂ ਮਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਦੁੱਖ ਝੱਲਣਾ ਪਵੇ, ਫਿਰ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਜਾਂ ਸੰਤਾਂ ਦੀ ਦਇਆ ਮਿਲ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ, ਬੁੱਧ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਵਰਗ ਤੱਕ ਚੁੱਕਣ ਲਈ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਹ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਸਬਕ ਸਿੱਖਣਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਉੱਚੇ ਤੋਂ ਉੱਚੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਇਹ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਬਹੁਤ ਘੱਟ।

ਉਹ ਤੀਜੇ ਪੱਧਰ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਸਿਰਫ਼ ਤਾਂ ਹੀ ਜੇਕਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਜੀਵਤ ਗੁਰੂ ਹੋਵੇ, ਜੋ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਪਿਆਰ, ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਕਿਰਪਾ, ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਦਇਆ, ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਆਸ਼ੀਰਵਾਦ ਦਾ ਜੀਵਤ ਧਰੁਵ ਹੈ, ਅਤੇ - ਜੀਵਤ ਗੁਰੂ ਨਾਲ ਇਸ ਸਰੀਰਕ ਸੰਪਰਕ ਦੁਆਰਾ - ਤਿੰਨਾਂ ਮੰਡਲਾਂ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉੱਚਾ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ, ਜੇਕਰ ਉਹ ਸਭ ਤੋਂ ਉਚਾ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਇਹ ਪੰਜਵਾਂ ਪੱਧਰ ਹੈ। ਸਿਰਫ਼ ਖਾਸ ਲੋਕ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਟਿਮ ਕਿਊ ਟੂ ਆਪਣੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਤੋਂ ਉੱਪਰ, ਦਸਵੇਂ ਤੋਂ ਉੱਪਰ, ਗਿਆਰ੍ਹਵੇਂ ਤੋਂ ਉੱਪਰ, ਜਾਂ ਬਾਰ੍ਹਵੇਂ ਪੱਧਰ ਤੱਕ ਲੈ ਜਾਣਗੇ। ਬਾਰ੍ਹਵੇਂ ਪੱਧਰ ਤੋਂ ਉੱਚੇ ਕੋਈ ਪੱਧਰ ਨਹੀਂ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੱਕ ਮਨੁੱਖ ਪਹੁੰਚ ਕਰ ਸਕਣ। ਕਿਉਂਕਿ ਭੌਤਿਕ ਸੰਸਾਰ ਜਾਂ ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਬਹੁਤ ਦੂਸ਼ਿਤ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਹਨ।

ਮੈਂ ਸੋਚ ਰਹੀ ਹਾਂ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਕਿੰਨੇ ਲੋਕ ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਸੁਣਦੇ ਜਾਂ ਮੰਨਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਤਾਂ ਕਰਨਾ ਹੀ ਪਵੇਗਾ। ਜੇ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਾਰੀ ਸੱਚਾਈ ਨਾ ਦੱਸਾਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਹੋਰ ਕੀ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹਾਂ? ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਹੋਰ ਕੀ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹਾਂ? ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਇਹ ਸਾਰੇ ਗਲਤ ਦੋਸ਼ਾਂ, ਮੇਰੇ ਬਾਰੇ ਫੈਲਾਈਆਂ ਗਈਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਮਾੜੀਆਂ ਗੱਲਾਂ, ਸਾਰੀਆਂ ਗਲਤ ਜਾਣਕਾਰੀਆਂ, ਸਾਰੀਆਂ ਨਿੰਦਿਆਵਾਂ, ਸਾਰੇ ਸਰੀਰਕ ਨੁਕਸਾਨ, ਸਾਰੇ ਮਾਨਸਿਕ ਨੁਕਸਾਨ, ਸੁਰੱਖਿਆ ਜੋਖਮ ਅਤੇ ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਕਰਦੀ ਹਾਂ।

ਜੇ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਸਮਾਂ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੱਸਾਂ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਹਾਲੀਵੁੱਡ ਦੀਆਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਸੱਚੀਆਂ-ਕਹਾਣੀਆਂ ਵਾਲੀਆਂ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਬਣਾ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਲਿਖ ਸਕਦੀ ਹਾਂ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਵਿਕਣ-ਵਾਲੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਰੱਖ ਸਕਦੀ ਹਾਂ, ਪਰ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਇਸ ਸਭ ਲਈ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਹ ਮੇਰੇ ਲਈ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜਿੰਨਾ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸੱਚ ਦੱਸਣਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਹ ਚੁਣਨਗੇ ਕਿਹੜਾ ਤਰੀਕਾ ਅਪਨਾਉਣਾ ਹੈ। ਇਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮਸ਼ਹੂਰ ਕਰਨ, ਕਿਤਾਬਾਂ ਜਾਂ ਫਿਲਮਾਂ ਲਿਖਣ ਅਤੇ ਇਸ ਸਭ ਕੁਝ ਨਾਲੋਂ ਬਿਹਤਰ ਹੈ।

ਕਈ ਵਾਰ ਮੈਨੂੰ ਕਿਤਾਬਾਂ ਲਿਖਣ ਦਾ ਲਾਲਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਹਨ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਤੁਸੀਂ ਕਦੇ ਕਲਪਨਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ: ਮਾੜੇ ਅਤੇ ਚੰਗੇ; ਦੁਨਿਆਵੀ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਕਰਮਾਂ ਕਾਰਨ ਅਸੀਸਾਂ ਅਤੇ ਤਸੀਹੇ ਵੀ। ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਦੁੱਖ ਝੱਲ ਰਹੀ ਹਾਂ ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਮੇਰੇ ਪੈਰੋਕਾਰ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਸਿਰਫ਼ ਇਸ ਲਈ ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹਾਂ, ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ।

ਅਤੇ ਜੇਕਰ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਸੱਚਮੁੱਚ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੈ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਚੰਗਾ ਗੁਰੂ ਹੈ, ਕੁਆਨ ਯਿਨ ਵਿਧੀ ਵਾਂਗ ਇੱਕ ਚੰਗਾ ਤਰੀਕਾ ਜੋ ਮੈਂ ਪ੍ਰਸਾਰਿਤ ਕਰ ਰਹੀ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ, ਇੱਕ ਨਾ ਇੱਕ ਦਿਨ, ਦੇਖੋਗੇ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਵਿੱਚ ਹੋ। ਅਤੇ ਉਸ ਸਮੇਂ, ਤੁਸੀਂ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਨਾਲ ਇੱਕ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹੋ, ਕਿਉਂਕਿ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਵਿੱਚ ਹੈ।

ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਖੁਸ਼ਹਾਲੀ ਦੀ ਕਾਮਨਾ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਸੁਪਰੀਮ ਮਾਸਟਰ ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਇੱਕ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਇਸਨੂੰ ਦੱਸਾਂਗੀ, ਇਹ ਪੂਰੇ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਗੂੰਜੇਗਾ, ਅਤੇ ਇਹ ਤੁਹਾਡੀ ਰੂਹ ਨੂੰ ਛੂਹ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਭਾਵੇਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਸ ਜੀਵਨ ਕਾਲ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਗੁਰੂ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ, ਜਾਂ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੇ, ਬੀਜ ਤਾਂ ਬੀਜਿਆ ਹੀ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਤੁਹਾਡਾ ਦਿਮਾਗ, ਤੁਹਾਡਾ ਹੰਕਾਰ, ਤੁਹਾਡਾ ਮਨ ਮੇਰੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਤੁਹਾਡੀ ਆਤਮਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰੇਗੀ। ਇਹ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਉੱਥੇ ਇੱਕ ਬੀਜ ਬੀਜਿਆ ਗਿਆ ਹੋਵੇ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਇਹ ਇੱਕ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਮਹਾਨ ਰੁੱਖ ਵਿੱਚ ਵਧੇਗਾ। ਫਿਰ ਤੁਸੀਂ ਮੁਕਤ ਹੋ ਜਾਵੋਗੇ। ਫਿਰ ਤੁਸੀਂ ਇੱਕ ਸੰਤ ਹੋਵੋਗੇ। ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਮੈਂ ਇੰਨਾ ਹੀ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹਾਂ।

ਪਹਿਲਾਂ, ਮੈਂ ਸੰਸਾਰ ਭਰ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ, ਉਸ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਦੀ ਸੀ, ਪਰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤੇ ਲੋਕ ਦੀਖਿਆ ਲਈ ਨਹੀਂ ਰਹੇ ਸੀ। ਤੁਸੀਂ ਸਿਰਫ਼ ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਬੁੱਧ ਨਹੀਂ ਬਣ ਸਕਦੇ ਜਾਂ ਆਤਮ-ਬੋਧ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ। ਨਹੀਂ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਅਭਿਆਸ ਕਰਨਾ ਪਵੇਗਾ। ਇਸੇ ਲਈ ਇੱਕ ਭਾਸ਼ਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮੈਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਿਖਾਉਂਦੀ ਹਾਂ, ਸਿਰਫ਼ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੁਆਰਾ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਸਿੱਧੀ ਊਰਜਾ, ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਸਿੱਧੀ ਅੰਦਰਲੀ ਸਿੱਖਿਆ ਨੂੰ ਤਬਦੀਲ ਕਰਕੇ।

ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹਾਂ, ਬੇਸ਼ੱਕ, ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਵੱਲੋਂ ਸਿੱਧੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇੱਕ ਅਸ਼ੀਰਵਾਦ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤਤਾ ਉਸ ਨਾਲੋਂ ਘੱਟ ਹੈ ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਦੀਖਿਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੇ ਹੋ ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਰਾਹੀਂ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਊਰਜਾ ਨਾਲ ਸਿੱਧਾ ਜੁੜਦੇ ਹੋ। ਫਿਰ ਤੁਸੀਂ ਤੇਜ਼, ਵਧੇਰੇ ਗਿਆਨਵਾਨ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਜੀਵਨ ਕਾਲ ਵਿੱਚ ਮੁਕਤੀ ਦੇ ਯਕੀਨਨ ਹੋਵੋਗੇ। ਕਿਉਂਕਿ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਦੀਖਿਆ ਦਿੰਦੀ ਹਾਂ, ਜਾਂ ਉਸ ਦੀਖਿਆ ਲਈ ਅਸਥਾਈ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸ਼ਕਤੀ ਸੌਂਪਦੀ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਉੱਥੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇੱਕ ਵੱਖਰੀ ਸ਼ਕਤੀ ਵਿਰਾਸਤ ਵਿੱਚ ਮਿਲੇਗੀ, ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਇੱਕ ਜੀਵਨ ਕਾਲ ਵਿੱਚ ਮੁਕਤ ਹੋ ਜਾਵੋਗੇ।

Photo Caption: ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਓਨੀ ਹੀ ਰੰਗੀਨ ਹੈ ਜਿੰਨੀ ਇਹ ਸਵਰਗ ਦੀ ਯਾਦ ਦਿਵਾਉਂਦੀ ਹੈ

ਫੋਟੋ ਡਾਊਨਲੋਡ ਕਰੋ