گزیده‌هایی از تور سخنرانی اروپا سال ۱۹۹۹ در پرتغال، از کتاب " ارتباط مستقیم با خدا - راه رسیدن به صلح" اثر استاد اعظم چینگ های (وگان)، قسمت ۱ از ۲

"مدیتیشن: دعا با تمرکز کمی بیشتر"

"می خواهیم درباره مدیتیشن صحبت کنیم، مدیتیشن بر خدا، البته. برخی افراد آن را دعا می‌نامند؛ برخی آن را تعمق عمیق می‌نامند؛ عده‌ ای آن را رفتن به درون می‌دانند؛ و بعضی هم ارتباط برقرار کردن با خدا. اما مدیتیشن ضروری است. بدون مدیتیشن، زندگی ما آن‌طور که باید، کامل، شاد و رضایت‌بخش نخواهد بود. برخی می‌گویند که به کلیسا می‌روند یا در خانه دعا می‌خوانند، و این برایشان کافی است، پس چرا باید اصلا در مورد مدیتیشن صحبت کنیم؟ مدیتیشن هم نوعی دعاست، اما کمی دقیق‌تر در مورد اینکه باید توجه خود را کجا متمرکز کنیم تا به نتایجی که می‌خواهیم برسیم. یعنی برای اینکه بتوانیم به ‌طور مستقیم با خدا ارتباط برقرار کنیم، باید بدانیم که چگونه با تمرکز مشخص‌تری دعا کنیم.

"وقتی کلید درست را پیدا می کنید"

ما فکر می‌کنیم که ارتباط با خدا چیزی غیرقابل تصور است، چیزی فراتر از شایستگی ما، چیزی خارق‌العاده، چیزی که ما هرگز قادر به انجامش نیستیم. فقط قدیسان گذشته می‌توانند این کار را انجام دهند، فقط بودا، فقط عیسی مسیح، فقط سنت پیتر، سنت توماس و دیگران. نه، نه، نه! همه ما می‌توانیم با خدا ارتباط برقرار کنیم، چون همه‌ ما به‌ طور برابر فرزندان او هستیم. بله، ما همه برابر هستیم. لازم نیست حرف مرا باور کنید. کتاب مقدس را بردارید و بخوانید. ما همه فرزندان خدا هستیم، در آن نوشته شده است. و بودا نیز همین را می‌گوید: ما همگی ذات بودا را در خود داریم، و هر کس می‌تواند بودا شود. او هرگز نگفت که فقط خودش بوداست و هیچ‌کس دیگر نمی‌تواند بودا شود. عیسی مسیح هم گفته است، هر کاری که من می‌کنم، شما هم می‌توانید حتی بهتر از آن را انجام دهید،

تمام استادان معنوی گذشته به ما گفته‌ اند که ما فرزندان خدا هستیم و اگر بخواهیم، می‌توانیم به‌ طور برابر خدا را بیابیم. البته، بعضی از ما می‌خواهند، و بعضی‌ها نمی‌خواهند، و این موضوع دیگری‌ست. هر کسی که بخواهد خدا را پیدا کند، او را خواهد یافت. چون ما همین الان او را داریم، فقط فراموش کرده‌ ایم کجا باید دنبالش بگردیم. درست مثل وقتی که فراموش می کنید چیزی در جیب تان است، و همه جا را می‌گردید و می‌پرسید، "عینکم کجاست؟ عینکم کجاست؟"

و در نهایت، وقتی کلید درست را پیدا کنید، روش درست، راه درست — خداوند خودش ظاهر می‌شود.

"استفاده از تمام نیروی درونمان"

ما چیزهای زیادی اختراع می‌کنیم، و اگر مدیتیشن کنیم و از قدرت ذهنی بیشتری استفاده کنیم، طبیعتا باهوش‌تر خواهیم شد! افراد عادی تنها تا حدود ۱۰ درصد از قدرت مغز خود استفاده می‌کنند. این یک واقعیت است که همه ما می‌دانیم؛ و از نظر علمی نیز ثابت شده است. پس آن ۸۰ یا ۹۰ درصد دیگر چه می‌شود؟ هدر می‌رود. و به همین دلیل است که ما یک موجود کامل احساس نمی‌کنیم. احساس ناقص بودن، ناامیدی و ناتوانی داریم، زیرا از تمام قدرت درونی مان استفاده نمی کنیم. پس مدیتیشن، از زاویه ای دیگر، یعنی استفاده از تمام قدرت درون. این هدف مدیتیشن است. شناخت خدا یعنی شناخت کامل خودمان. و وقتی خود را به‌ طور کامل بشناسیم، خدا را نیز خواهیم شناخت.

"چرا این متد در کتاب مقدس توضیح داده نشده است؟"

در زمان تشرف، هیچ حرفی زده نمی‌شود، فقط سکوت است. و نیرویی آرام از سوی خدا فرود می‌آید و به شما کمک می‌کند تا قدرت درونی خودتان را بگشایید. او فقط از من مانند یک "تیر" برق که [جریان] از آن عبور کند استفاده می‌کند. از آن لحظه به بعد، شما مستقیما با خدا در ارتباط خواهید بود. و این هیچ هزینه‌ ای ندارد: نه حالا، نه بعدا، نه قبل از مرگ و نه پس از آن، هیچ‌وقت! آموزه ‌های من کاملا رایگان هستند. شما مجبور نیستید هیچ کاری برای من انجام دهید یا کسی بشوید. فقط هر روز در خانه‌ تان برای خودتان مدیتیشن کنید. […] آنچه ما به عنوان "متد" به شما می‌گوییم، در واقع خودِ روش نیست. فقط به شما می‌گوید که چگونه بنشینید تا راحت باشید، کجا تمرکز کنید تا خدا را بهتر ببینید، در چه زمانی مدیتیشن کنید که ذهنتان آرام‌تر باشد، و چند ساعت در روز برای شما بهترین است؛ فقط همین.

این چیزها در واقع متد واقعی نیستند. اینها فقط راهنمایی‌هایی هستند برای اینکه شما راحت‌تر باشید و بدانید چگونه بنشینید. وگرنه، روش واقعی سکوت است، روشی که نوشته نمی‌شود و هیچ اثری از خود باقی نمی‌گذارد. به همین دلیل است که شما آن را در هیچ کتاب مقدسی نمی‌یابید، نه در بودیسم، نه در مسیحیت، نه در اسلام، نه در سیک و نه در جین، هیچ جا، هیچ چیز. آن‌ها درباره خدا صحبت می‌کنند، اما نمی‌گویند چگونه خدا را بیابیم، زیرا نمی‌توانند بگویند.

این چیز باید از طریق یک "قطب" زنده منتقل شود؛ از زمان‌های باستان همیشه همین‌طور است. چرا خداوند یک نفر را به عنوان "قطب" انتخاب می‌کند و نه دیگری، از من نپرسید! او هر کاری بخواهد، انجام می‌دهد. اما ما همه می‌توانیم بعدها به یک "قطب" تبدیل شویم، اگر خودمان را به طور کامل بشناسیم. شاید روزی خداوند بگوید: "تو، تو!" و حتی اگر نخواهید "قطب" زنده باشید، نمی‌توانید فرار کنید. اگر در سرنوشتتان باشد، اراده خداوند همیشه انجام می‌شود، چون در آن زمان دیگر اراده شخصی نداریم. دیگر منیت نداریم که مقاومت کنیم یا بگوییم بله یا خیر نسبت به آنچه خدا می‌خواهد. ما همیشه می‌گوییم: "بله." لازم است که یک انتقال زنده صورت بگیرد؛ فقط همین. و بعد از آن، شما استاد خودتان خواهید بود. و هیچ دِینی به من نخواهید داشت، هیچ چیز، به هیچ شکلی!"