รายละเอียด
ดาวน์โหลด Docx
อ่านเพิ่มเติม
ไม่ว่าจะรักหรือเป็นเพื่อน การจากกัน จะทำให้ทั้งสองฝ่าย โหยหากันทั้งวันทั้งคืน ไม่ว่าที่หนึ่งจะฝนตก อีกที่หนึ่งแดดออก จิตใจก็ยังคงเต็มไปด้วย ความทุกข์จากการพลัดพราก เธออยู่ใต้ท้องฟ้าอีกแห่งหนึ่ง ในขณะที่ฉันอยู่ที่นี่ ที่รัก! รอคอยและโหยหา ทั้งวันทั้งคืน หัวใจของฉันยังคงไม่สงบ! ของคุณ ก็โหยหาการรวมตัว ระยะทางพันไมล์ของเราเช่นกัน ดุจขุนเขาสูง จรดเมฆ ช่างเศร้าโศกยิ่งนัก! ดวงอาทิตย์อัสดงที่ฝั่งโลก ของคุณแล้ว ฝนตอนเย็น กำลังตกเต็มแม่น้ำของฉัน มองไปทุกทิศทุกทาง ทว่า ไม่สามารถหยุดคิดถึงใครคนหนึ่งได้ ค้างคาวในถ้ำบินวนเวียน ในยามพระอาทิตย์อัสดง เพื่อกล่าวคำอำลา สายลมอ่อน ๆ ที่พัดเอื่อย ๆ เมื่อเราต้องอยู่ห่างกัน เราได้แต่คิดถึงกันเพื่อเติมเต็มเวลา ผ้าห่มไม่อาจให้ความอบอุ่นพอ สำหรับคนที่โดดเดี่ยวเช่นนี้ คืนนี้ตกหลุมรัก ฉันวางศีรษะลง ในอ้อมแขนแห่งความเศร้าโศก สีสันแห่งความรัก คือความหลงใหลอันไร้ที่สิ้นสุด ในบริบทของเวลาอนันต์ และพื้นที่ที่ไร้ขอบเขต “สีของกาลเวลามิใช่สีฟ้า สีของกาลเวลาเป็นสีม่วงเข้ม กลิ่นหอมของกาลเวลา ไม่เข้มข้น กลิ่นหอมของกาลเวลา อ่อนละมุน” ความรักยังคงอยู่ และดำรงอยู่โดยไม่ต้องพยายาม มันสะท้อนอยู่ใน แต่ละบทเพลง ผ่านปริซึมของแต่ละยุคสมัย ในทุกมุมมอง ของการรับรู้ของแต่ละบุคคล เช้านี้นกตัวหนึ่ง ร้องเพลงได้อย่างสดใส ท่ามกลางสายลมที่พัดเอื่อย ๆ ต้อนรับความอบอุ่นอันหอมกรุ่น ของฤดูใบไม้ผลิ อดีตอันเก่าแก่ ไม่ได้หลับใหลอีกต่อไปแล้ว เจ้าหญิงผู้เป็นที่รักแห่งราชสำนัก! ฉันขอเสนอเมฆและท้องฟ้า ที่เต็มไปด้วยสีสันแห่งกาลเวลา แด่คุณอย่างเงียบ ๆ สีของกาลเวลามิใช่สีฟ้า สีของกาลเวลาเป็นสีม่วงเข้ม กลิ่นหอมของกาลเวลา ไม่เข้มข้น กลิ่นหอมของกาลเวลา อ่อนละมุน นางส่งผมอันงดงามของนาง พร้อมกับกริชสั้นสีทอง ไปรับใช้กษัตริย์ของนางอย่างขี้อาย จากระยะไกล ลาก่อน รักแท้เก่า ที่ไม่เคยโกรธเคืองแม้แต่ครั้งเดียว เธอขอซ่อนตัว ดีกว่าปล่อยให้เขาผิดหวัง แม้ความผูกพันอาจขาดสะบั้น แต่ความรักยังคงมีกลิ่นหอมตลอดไป กลิ่นหอมของกาลเวลาที่ละเอียดอ่อน สีของกาลเวลานั้นเป็นเป็นสีม่วงเข้ม กลิ่นหอมของกาลเวลา ไม่เข้มข้น สีของกาลเวลาเป็นสีฟ้าอันอ่อนโยน เมื่อดื่มด่ำกับความยิ่งใหญ่ ของจักรวาลอันน่าเกรงขาม เรารู้สึกอัศจรรย์ใจกับ ปาฏิหาริย์อันศักดิ์สิทธิ์ของชีวิต การมองดูความกว้างใหญ่ไพศาล ของจักรวาลอนันต์นั้น เปรียบเสมือนการไตร่ตรอง ด้วยความขอบคุณถึงต้นกำเนิดและ จุดหมายปลายทางของการดำรงอยู่ ของมนุษย์และโลกของเรา “โลกเป็นวงกลม ที่ไม่มีจุดเริ่มต้น และไม่มีใครรู้ว่า จุดสิ้นสุดที่แท้จริงอยู่ที่ใด” เราจงชื่นชมยินดีในปัจจุบัน เพราะปัจจุบันนี้ ครอบคลุมทั้งอดีตและอนาคต เป็นวงกลมที่ไร้ที่สิ้นสุดจริง ๆ โลกเป็นวงกลม ที่ไร้จุดเริ่มต้น และไม่มีใครรู้ว่า จุดสิ้นสุดที่แท้จริงอยู่ที่ใด ทุกสิ่งทุกอย่างขึ้นอยู่กับว่า คุณอยู่ตรงไหนของวงกลม โดยไม่มีจุดเริ่มต้น ไม่มีใครรู้ว่า วงกลมจะสิ้นสุดที่ไหน และเพียงเพราะ คุณคิดว่า คุณตัวเล็ก มิได้หมายความว่า คุณตัวเล็กเลย มันเป็นตัวเล็ก ๆ ลา ลา ลา ลา ลา ลา สำหรับคนอื่น คุณยิ่งใหญ่ หัวใจมักหวัง ให้มีจังหวะที่กลมกลืนกัน แต่ชีวิตมักจะนำมา ซึ่งการแยกจากกัน สิ่งที่หลงเหลืออยู่ คือช่วงเวลาแห่งการรำลึกถึง วันเวลาที่เลือนหายไป "ฉันอยากให้เราพบกันในฝันมากกว่า ความรักของคุณ ช่างอ่อนโยนเหลือเกิน เวลาของเรา เต็มไปด้วยความหลงใหล” เวลายังคงไหลต่อไป ความรักยังคงอยู่ไกลเกินเอื้อม และชีวิตยังคงดำเนินต่อไปท่ามกลาง หยาดฝนแห่งความเศร้าโศก คุณเปรียบเสมือนเงาของนก บินทะยาน ผ่านหลายร้อยจังหวัด ฉันจมอยู่ ในหมอกยามราตรี หายตัวไปในราตรีที่ถูกลืม! เธอเปรียบเสมือนแสงจันทร์ ส่องสว่างเส้นทางอันไกลโพ้น ฉันเปรียบเสมือนดวงดาวแห่งรุ่งอรุณ ล่าช้าและริบหรี่! ช้าและมัวซัว! ตั้งแต่สมัยโบราณ เจ้าได้กลับมา เหตุใดความรักจึงผ่านไปอย่างรวดเร็ว เหมือนเมฆหมอก? ฉันขอให้เราพบกัน ในความฝันมากกว่า – คำพูดแห่งความรักที่เรียบง่าย มือที่คุ้นเคยและอบอุ่น เวลา โอ้ กาลเวลา! กล่อมเงาแห่งรัก ในราตรีอันเปล่าเหงา ฉันอยากให้เราพบกันในฝันมากกว่า ความรักของคุณ ช่างอ่อนโยนเหลือเกิน เสียงกระซิบของคุณช่างน่าหลงใหล คุณเป็นเหมือนดวงตะวัน สะท้อนรอยแห่งความรุ่งโรจน์ ฉันเป็นเหมือนกล้วยไม้ที่ ถูกถอนรากถอนโคนและไร้กลิ่นหอม! คุณเป็นเหมือนเรือข้ามฟาก ที่ล่องลอยมาจากริมฝั่งแม่น้ำ และฉันก็เดินตาม สายฝนเหมันต์ บนเนินเขาที่เปล่าเปลี่ยว เร่ร่อนไป
